"Ik ben het gezicht van de trein en daar ben ik trots op!"
Christie Visser Conducteur / gastvrouw
Het verhaal van Christie
"Ondanks dat ik beëdigd word, zie ik mijzelf meer als conducteur of gastvrouw dan boa."
Toen ik in september begon als conducteur bij Keolis, had ik gehoopt dat ik veel plezier zou halen uit mijn werk. En dat is zeker gelukt!
Elke dag ontmoet ik nieuwe mensen, hoor ik nieuwe verhalen en ben ik het aanspreekpunt voor reizigers. Ik ben niet alleen conducteur – ik ben ook een luisterend oor, een vraagbaak en soms gewoon even een vriendelijk gezicht als iemand de trein instapt. Dat maakt dit werk zo mooi.
Van een pittige opleiding naar werken in de praktijk.
Ik ben in november gestart met de opleiding. Vanaf dag één was ik tegelijk aan het leren en werken. De opleiding duurt een half jaar, waarvan 6 weken theorielessen. Hierna moet je drie examens afleggen. De rest is thuisstudie en in de praktijk alles toepassen.
Na mijn examens kwam het goede nieuws binnen: Ik was geslaagd. Het enige wat ik nog moest doen was mijn VOG-P aanvragen, zodat ik beëdigd kon worden als BOA zonder geweldsbevoegdheid. De beëdiging moet nog komen, daar heb ik zin in! Ik leer elke dag nog tijdens mijn werk, maar kan ook cursussen volgen. Denk aan: agressief gedrag, EHBO of de-escalerend handelen.
Geen boetes uitdelen, maar mensen helpen.
Officieel word ik beëdigd als BOA, maar eerlijk? Ik zie mezelf veel meer als gastvrouw. Dat handhavende stuk – boetes uitschrijven bijvoorbeeld – komt niet vaak voor. Mijn werk draait juist om contact. Een praatje maken, mensen welkom heten, zorgen dat ze zich prettig voelen in de trein. Dat past veel beter bij mij.
Het allerleukste? Dat zijn de kleine momenten. Laatst had ik een mooi gesprek met een vrouw die net terugkwam van vakantie. Of een oudere man die in tranen was omdat hij zijn moeder had verloren. Ik kon even naar hem luisteren. Dat is het mooie aan dit werk: je bent er voor mensen.
Mijn werk is altijd anders.
Het hoeft zeker niet, maar ik ben altijd een half uur eerder op mijn werk. Dat vind ik fijn. Dan kan ik in alle rust opstarten met een kop koffie en een praatje met collega’s. Daarna kan ik aan het werk: ik rijd vanuit Zwolle naar Enschede of Kampen. Dat verschilt per dienst. In de trein loop ik controlerondes, help ik reizigers met vragen en zorg ik dat alles soepel verloopt op het perron.
Alle dagen zijn ook anders. Doordeweeks heb je de werkende mensen. Op vrijdag,- en zaterdagavond heb je veel feestgangers. Zo valt er elke dienst wel weer wat te beleven.
De machinist bestuurt de trein, maar ík ben het gezicht ervan.
Geen standaard 9-tot-5, maar dat past bij mij.
Mijn rooster is wisselend: vroege diensten, late diensten, dagdiensten. Soms begin je om vijf uur 's ochtends, soms werk je tot half twee ’s nachts. De verschillen zijn groot, maar dat vind ik juist fijn. Ik werk om het weekend en daardoor heb ik ook vaak vrij op een doordeweekse dag. De feestdagen worden verdeeld onder alle medewerkers. Zo werk je ieder jaar op een andere feestdag.
"Ik ben geen nummertje bij Keolis. Ik ben gewoon Christie en dat is mooi."
De sfeer bij Keolis is hecht en warm.
Als je iets meemaakt, staan collega’s meteen voor je klaar. We vormen één team, of je nu Medewerker Service & Veiligheid, machinist of conducteur bent. We doen het samen. Zelfs teammanagers staan dicht bij je.
Na een lastig incident had ik een superfijn gesprek. Ik voelde me gehoord. Ik zei hem letterlijk: “Ik heb nog nooit zo’n leuke teammanager gehad.” En dat meende ik.
Ik vind mijn werk gewoon ontzettend leuk. Dat is het belangrijkste.
Christie
Enthousiast geworden?
Dat snappen wij! Bekijk snel welke trein beschikbaar is.
